Etappe: Salceda -> Santiago de Compostela
Periode: 29 oktober 2013
Afstand: 28,50 km ( totaal: 775,30 km )
Moeilijkheidsgraad: Middelmatig
Regio: Galicië
Weer: 14 graden, wisselvallig
I-pod: Baz Luhrman, Madeon, Simple Minds,...
Het zag er deze morgen naar uit dat het schitterend weer zou worden, maar zodra de zon opkomt, begint alle regen van deze nacht te verdampen, waardoor er overal een dichte mist hangt. Het is zo vochtig dat alles plakt. Ik wandel gestaag verder in een wereld die er daardoor zwart-wituit ziet. Het is als rondlopen in een film uit de oude doos. ( ps volgende foto is wel degenlijk een kleurenfoto )
Maar na 10 km, trekt alles weer open. En is het weer genieten. Iedereen doet het rustig aan. Waar gestopt kan worden voor koffie, wordt dit ook gedaan. Iedereen probeert om van zijn laatste kilometers zo lang mogelijk te kunne genieten. Ik trek verder voor de laatste keer door de bossen richting Monto do Gozo.
Daar ben ik dan, Monto do Gozo. Nog 5 km en ik sta aan de poorten van de kathedraal. Vanaf hier kan je de nervositeit gewoon voelen.
Iedereen loppt zwijgzaam richting centrum. Ook al is het einde nabij, toch zal het nog een goed uur duren alvoor ik er ben, wat halen van de eindmeet, alleen maar zenuwslopender maakt.
Maar uiteindelijk wint de aanhouder. Om 16:51 bereik ik de Cathedraal. 775,30 km later, exact een maand gestapt, geklommen en gedaald, gevloekt en genoten. Het is overweldigend. Overal vallen mensen elkaar in de armen. Ik wordt omhelsd en gefeliciteerd door mensen die ik zelfs niet ken, of die ik maar in een glimp op de Camino ben tegen gekomen. Uiteindelijk komen ook de voor mij bekendere gezichten het plein opgedraaid. Nu worden de rugzakken en stokken afgesmeten en is het euphorie en traantjes. Het zijn de Camino en het eindpunt die hier samensmelten.
Voila daar ligt hij dan mijn Credencial en mijn Compostela. Het einde van een schitterende belevenis. Medereizigers vragen mij, "En wat nu?". Het antwoord is zeer eenvoudig, eerst en vooral genieten.
Periode: 29 oktober 2013
Afstand: 28,50 km ( totaal: 775,30 km )
Moeilijkheidsgraad: Middelmatig
Regio: Galicië
Weer: 14 graden, wisselvallig
I-pod: Baz Luhrman, Madeon, Simple Minds,...
Met 1 dag voorsprong en reeds een aantal kilometer in de benen, begin ik vandaag aan de laatste etappe. Compostela wacht....
Het is vroeg, wanneer ik uit het bed spring. Ook al zijn dit aparte kamers, ik heb geen zin om nog te blijven liggen. Het is kleren aan en ontbijten. Zoals altijd koffie, zumo de naranja en gegrild brood met marmelade. Van daar isnhet douchen en rugzak pakken. Bij de opkomende zon, trek ik verder...
Het zag er deze morgen naar uit dat het schitterend weer zou worden, maar zodra de zon opkomt, begint alle regen van deze nacht te verdampen, waardoor er overal een dichte mist hangt. Het is zo vochtig dat alles plakt. Ik wandel gestaag verder in een wereld die er daardoor zwart-wituit ziet. Het is als rondlopen in een film uit de oude doos. ( ps volgende foto is wel degenlijk een kleurenfoto )
Maar na 10 km, trekt alles weer open. En is het weer genieten. Iedereen doet het rustig aan. Waar gestopt kan worden voor koffie, wordt dit ook gedaan. Iedereen probeert om van zijn laatste kilometers zo lang mogelijk te kunne genieten. Ik trek verder voor de laatste keer door de bossen richting Monto do Gozo.
Daar ben ik dan, Monto do Gozo. Nog 5 km en ik sta aan de poorten van de kathedraal. Vanaf hier kan je de nervositeit gewoon voelen.
Iedereen loppt zwijgzaam richting centrum. Ook al is het einde nabij, toch zal het nog een goed uur duren alvoor ik er ben, wat halen van de eindmeet, alleen maar zenuwslopender maakt.
Maar uiteindelijk wint de aanhouder. Om 16:51 bereik ik de Cathedraal. 775,30 km later, exact een maand gestapt, geklommen en gedaald, gevloekt en genoten. Het is overweldigend. Overal vallen mensen elkaar in de armen. Ik wordt omhelsd en gefeliciteerd door mensen die ik zelfs niet ken, of die ik maar in een glimp op de Camino ben tegen gekomen. Uiteindelijk komen ook de voor mij bekendere gezichten het plein opgedraaid. Nu worden de rugzakken en stokken afgesmeten en is het euphorie en traantjes. Het zijn de Camino en het eindpunt die hier samensmelten.
Voila daar ligt hij dan mijn Credencial en mijn Compostela. Het einde van een schitterende belevenis. Medereizigers vragen mij, "En wat nu?". Het antwoord is zeer eenvoudig, eerst en vooral genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten