Etappe: Astorga -> Foncebadón
Periode: 20 oktober 2013
Afstand: 25,90 km ( totaal: 541,80 km )
Moeilijkheidsgraad: middelmatig
Regio: Castilla y Leon, Provincie León
Weer: 15 graden
I-pod: Eels, Discobar Galaxy, Soulwax,...
Vandaag beginnen we aan wat ons de volgende dagen nog te wachten staat. Vanuit Astorga, is het rustig klimmen, alvoor wij op het einde van de dag, de Montes de León aandoen. Het is laat als we vertrekken, reeds 10:00 uur, maar een kamer met bad, daar moet een mens meerdere malen van gebruik maken. Wie weet wanneer we er nog een terug zien.
Tot aan Santa Catalina gaat het traag, maar de dorpen die we aandoen worden mooier met de moment. Je kan merken dat deze regio sinds de Romeinse tijd heeft geturft op een rijke geschiedenis aan grondstoffen. Vanaf Santa Catalina baant de Camino zich een weg tussen de uitgestorven graanvelden van León. Nergens in de gehele omgeving geluiden te horen. Een zaligheid. Een mens waant zich van de wereld.
Van daaruit wordt het klimmen. Maar voor we beginnen klimmen kleurt de Camino nog eerst even rood voor ons, om ons er aan te herinneren waar we vandaan komen, een terugblik op de laatste dagen.
Het is als of de camino een perfecte ingesteldheid heeft. Vanuit Frankrijk wordt de pelgrim zwaar op de proef gesteld, tijdens de eerste dagen door de Pyreneeën. Vanaf daar gaat het wat rustiger, om het lichaam gewoon te laten worden aan het stappen. Vervolgens laat de Camino het beste van zichzelf zien in de meseta, 20 tot 25 km, waar we gewoon moeten worden aan de eenzaamheid en het stappen. In die tijd geraakt het lichaam in tempo. En vervolgens 2 dagen van klimmen in de Montes de León, waarna een vlakke etappe te wachten staat morgen om even op adem te komen. Van daar uit is het klimmen, klimmen en o ja klimmen. Als voor proefje krijgen we vandaag dan ook de eerste 6 kilometer klimmen voorgeschoteld. We gaan er voor. De bergen roepen.
Tot Foncebadón blijft het klimmen. Het is zwaar en de laatste kilometers begint het scheenbeen weer enorm op re spelen. De laatste kilometers worden enkel op doorzetting afgelegd, maar het aankomen smaakt daardoor eens zo zoet. Foncebadón is een dorp dat 10 jaar geleden volledig verlaten was, maar door de toestroom aan pelgrims, weer volledig zijn tweede adem heeft gevonden. De ijzige bergwind drijft ons naar binnen en eens rond het haardvuur, wordt er niets meer gedaan. Enkel eten en terug naar de zaligheid van het haardvuur. Buiten is het ondertussen, oude wijven aan het regenen. De hospitalero neemt zijn accordeon en begint serieuze smartlappen in te zetten. Dz ideale omgeving om te verbroederen met nieuwe mede-pelgrims. Om negen uur is het bedtijd (ja u leest het goed), want morgen staat cruz de hierro te wachten. Het hoogste punt van de camino. Entonces hasta mañana. Buenas noches....
Periode: 20 oktober 2013
Afstand: 25,90 km ( totaal: 541,80 km )
Moeilijkheidsgraad: middelmatig
Regio: Castilla y Leon, Provincie León
Weer: 15 graden
I-pod: Eels, Discobar Galaxy, Soulwax,...
Vandaag beginnen we aan wat ons de volgende dagen nog te wachten staat. Vanuit Astorga, is het rustig klimmen, alvoor wij op het einde van de dag, de Montes de León aandoen. Het is laat als we vertrekken, reeds 10:00 uur, maar een kamer met bad, daar moet een mens meerdere malen van gebruik maken. Wie weet wanneer we er nog een terug zien.
Tot aan Santa Catalina gaat het traag, maar de dorpen die we aandoen worden mooier met de moment. Je kan merken dat deze regio sinds de Romeinse tijd heeft geturft op een rijke geschiedenis aan grondstoffen. Vanaf Santa Catalina baant de Camino zich een weg tussen de uitgestorven graanvelden van León. Nergens in de gehele omgeving geluiden te horen. Een zaligheid. Een mens waant zich van de wereld.
Van daaruit wordt het klimmen. Maar voor we beginnen klimmen kleurt de Camino nog eerst even rood voor ons, om ons er aan te herinneren waar we vandaan komen, een terugblik op de laatste dagen.
Het is als of de camino een perfecte ingesteldheid heeft. Vanuit Frankrijk wordt de pelgrim zwaar op de proef gesteld, tijdens de eerste dagen door de Pyreneeën. Vanaf daar gaat het wat rustiger, om het lichaam gewoon te laten worden aan het stappen. Vervolgens laat de Camino het beste van zichzelf zien in de meseta, 20 tot 25 km, waar we gewoon moeten worden aan de eenzaamheid en het stappen. In die tijd geraakt het lichaam in tempo. En vervolgens 2 dagen van klimmen in de Montes de León, waarna een vlakke etappe te wachten staat morgen om even op adem te komen. Van daar uit is het klimmen, klimmen en o ja klimmen. Als voor proefje krijgen we vandaag dan ook de eerste 6 kilometer klimmen voorgeschoteld. We gaan er voor. De bergen roepen.
Tot Foncebadón blijft het klimmen. Het is zwaar en de laatste kilometers begint het scheenbeen weer enorm op re spelen. De laatste kilometers worden enkel op doorzetting afgelegd, maar het aankomen smaakt daardoor eens zo zoet. Foncebadón is een dorp dat 10 jaar geleden volledig verlaten was, maar door de toestroom aan pelgrims, weer volledig zijn tweede adem heeft gevonden. De ijzige bergwind drijft ons naar binnen en eens rond het haardvuur, wordt er niets meer gedaan. Enkel eten en terug naar de zaligheid van het haardvuur. Buiten is het ondertussen, oude wijven aan het regenen. De hospitalero neemt zijn accordeon en begint serieuze smartlappen in te zetten. Dz ideale omgeving om te verbroederen met nieuwe mede-pelgrims. Om negen uur is het bedtijd (ja u leest het goed), want morgen staat cruz de hierro te wachten. Het hoogste punt van de camino. Entonces hasta mañana. Buenas noches....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten