Etappe: Burgos -> Hontanas
Periode: 12 oktober 2013
Afstand: 31,10 km ( totaal: 319,90 km )
Moeilijkheidsgraad:gemiddeld
Regio: Castilla y Leon, provinciehoofdstad Burgos
Weer: 2 graden
I-pod: The Streets, Morcheeba,...
Vandaag vroeg uit de veren. Om 6:30 sta ik gepakt en gezakt, alleen in het portaalnvan de herberg. Vandaag vatten we voor de eerste keer de meseta aan. De gekende hoogvlakte tussen Burgos en León. Het echte niemandsland. Vanaf nu zal het rekenen worden, wat betreft water en voedsel, want er zullen tijden zijn, dat er geen bevoorrading is of een drinkfontein voor meer dan 20 km.
Ik vertrek alleen, omdat ik de meseta op mezelf wil beleven. De uitgestrekte natuur, waarin je zo ver als de horizon rijkt, in elke richting hetzelfde te zien is.Het is nog donker en ijskoud. De ochtend slaat met harde beuken in op de ontwakende mens en de 2 graden snijden op de wangen en polsen van de vertrekkende pelgrim.
We verlaten de stad, maar al gauw wordt duidelijk dat de camino goed is aangeduid binnen de stad, tot aan alle punten waar de pelgrim zijn centen kwijt kan, maar om de stad opnieuw uit te geraken en zeker in het donker is het geen pretje.
Ik verdwaal en verlies mijn camino.
Een heel eind buiten de stad sta ik tussen verdorde zonnebloemen, die zich gedragen zoals ik mij voel. Met een klein hartje en de kop naar de grondgericht. In de verte zie ik twee koplampen een bocht nemen en verdwijnen in de duisternis. Ok daar is dus een weg. Komaan.
Aan de weg staan verschillende wegwijzers, waaronder León en Villabilla. León is nog 6 dagen verwijderd, maar dat is dan toch al de goede kant van Burgos, en Villabilla ligt niet op de Camino, maar er ook niet ver van. Zoveel wist ik wel. Op naar Villabilla.
Daar aangekomen begint het eerste ochtendgloren, de hemel te kleuren. De warme zonnestralen doen deugd ook al hangt er een dichte mist.
In het dorp is enkel Maria van de bakkerij noestig aan het werk. Ok tijd om de stoute schoenen aan te trekken.
Ik vertel aan Maria wat het probleem is en probeer een deal uit de brand te slepen. Beste Maria als jij mij terug op de Camino zet, koop ik van jouw 5 Napolitanas. En zo geschiedde. Ik koop mijn reuze ontbijt en Maria trekt haar mantel aan. "Esta frio no?" zegt ze. Tja, moet je mij niet vertellen, kijkend naar mijn blauwe verkleumde handen. Ze wandeld een goeie 10 minuten met me mee en op de brug geeft ze me een duwtje in de rug. Ik heef haar een knuffel en loop naar beneden. "Buen camino" hoor ik nog achter mij en wuif nog een keer met mijn wandelstok.
Tijd om te beginnen aan mijn reuze ontbijt.
De etappe loop vlot en de zon wodt mijn compagnon voor vandaag. Vanaf Rabé de la Calzadas, komt de eerste meseta in zicht. De paden zijn bezaait met kiezelstenen, wat het zwaar maakt voor de voeten, maar de blauwe hemel en de gele en groene kleuren van de velden maken alles zoveel aangenamer. Het blijft licht op en neer gaan vandaag, en voor de komende 4 uur rijgen de velden zich als een lappendeken aan elkaar.
Het duurt tot 50 meter voor Hontanas, alvoor men het dorp te zien krijgt. Dat is het spel van de meseta. De pelgrim bevindt zich de hele dag op een hoogteplateau, met geen enkel uitzichtspunt om zich op te fixeren. De dorpen liggen meestal in een geul om zich te beschermen tegen de snijdende wind die over de meseta heentrekt.
Het zien van Hontanas doet deugd en 2 later komen ook mijn companen aan.
De herberg is een grote luxe op de Camino. De kok des huizes kookt een grote pan paella voor ons en met een rond bijkje kruipt iedereen onder de wol. Ik denk nog even aan de etappe van morgen en aan de wuivende Maria op de brug in Villabilla. "Buen camino" roept ze.
Periode: 12 oktober 2013
Afstand: 31,10 km ( totaal: 319,90 km )
Moeilijkheidsgraad:gemiddeld
Regio: Castilla y Leon, provinciehoofdstad Burgos
Weer: 2 graden
I-pod: The Streets, Morcheeba,...
Vandaag vroeg uit de veren. Om 6:30 sta ik gepakt en gezakt, alleen in het portaalnvan de herberg. Vandaag vatten we voor de eerste keer de meseta aan. De gekende hoogvlakte tussen Burgos en León. Het echte niemandsland. Vanaf nu zal het rekenen worden, wat betreft water en voedsel, want er zullen tijden zijn, dat er geen bevoorrading is of een drinkfontein voor meer dan 20 km.
Ik vertrek alleen, omdat ik de meseta op mezelf wil beleven. De uitgestrekte natuur, waarin je zo ver als de horizon rijkt, in elke richting hetzelfde te zien is.Het is nog donker en ijskoud. De ochtend slaat met harde beuken in op de ontwakende mens en de 2 graden snijden op de wangen en polsen van de vertrekkende pelgrim.
We verlaten de stad, maar al gauw wordt duidelijk dat de camino goed is aangeduid binnen de stad, tot aan alle punten waar de pelgrim zijn centen kwijt kan, maar om de stad opnieuw uit te geraken en zeker in het donker is het geen pretje.
Ik verdwaal en verlies mijn camino.
Een heel eind buiten de stad sta ik tussen verdorde zonnebloemen, die zich gedragen zoals ik mij voel. Met een klein hartje en de kop naar de grondgericht. In de verte zie ik twee koplampen een bocht nemen en verdwijnen in de duisternis. Ok daar is dus een weg. Komaan.
Aan de weg staan verschillende wegwijzers, waaronder León en Villabilla. León is nog 6 dagen verwijderd, maar dat is dan toch al de goede kant van Burgos, en Villabilla ligt niet op de Camino, maar er ook niet ver van. Zoveel wist ik wel. Op naar Villabilla.
Daar aangekomen begint het eerste ochtendgloren, de hemel te kleuren. De warme zonnestralen doen deugd ook al hangt er een dichte mist.
In het dorp is enkel Maria van de bakkerij noestig aan het werk. Ok tijd om de stoute schoenen aan te trekken.
Ik vertel aan Maria wat het probleem is en probeer een deal uit de brand te slepen. Beste Maria als jij mij terug op de Camino zet, koop ik van jouw 5 Napolitanas. En zo geschiedde. Ik koop mijn reuze ontbijt en Maria trekt haar mantel aan. "Esta frio no?" zegt ze. Tja, moet je mij niet vertellen, kijkend naar mijn blauwe verkleumde handen. Ze wandeld een goeie 10 minuten met me mee en op de brug geeft ze me een duwtje in de rug. Ik heef haar een knuffel en loop naar beneden. "Buen camino" hoor ik nog achter mij en wuif nog een keer met mijn wandelstok.
Tijd om te beginnen aan mijn reuze ontbijt.
De etappe loop vlot en de zon wodt mijn compagnon voor vandaag. Vanaf Rabé de la Calzadas, komt de eerste meseta in zicht. De paden zijn bezaait met kiezelstenen, wat het zwaar maakt voor de voeten, maar de blauwe hemel en de gele en groene kleuren van de velden maken alles zoveel aangenamer. Het blijft licht op en neer gaan vandaag, en voor de komende 4 uur rijgen de velden zich als een lappendeken aan elkaar.
Het duurt tot 50 meter voor Hontanas, alvoor men het dorp te zien krijgt. Dat is het spel van de meseta. De pelgrim bevindt zich de hele dag op een hoogteplateau, met geen enkel uitzichtspunt om zich op te fixeren. De dorpen liggen meestal in een geul om zich te beschermen tegen de snijdende wind die over de meseta heentrekt.
Het zien van Hontanas doet deugd en 2 later komen ook mijn companen aan.
De herberg is een grote luxe op de Camino. De kok des huizes kookt een grote pan paella voor ons en met een rond bijkje kruipt iedereen onder de wol. Ik denk nog even aan de etappe van morgen en aan de wuivende Maria op de brug in Villabilla. "Buen camino" roept ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten